MiCoLjA ka shkruar:

Portokallja në shishe

Një fëmije nëntëvjeçar, i ati i tregoi një shishe, brenda së cilës ndodhej një kokër portokalle e madhe. Fëmija u çudit si kishte hyrë ajo kokër portokalleje brenda asaj shisheje më grykë të ngushtë. Ai u orvat ta nxjerrë portokallen nga shishja por më kot. I habitur, ai e pyeti të atin:”Si ka hyrë kjo kokër portokalli kaq e madhe në grykën e ngushtë të shishes?!”

I ati, pa folur fare e mori për dore dhe të dy e panë veten tek bahçeja e shtëpisë. Mandej, babai mori një shishe boshe, e lidhi tek një degë portokalli dhe pastaj futi brenda shishes një filiz nëpërmjet grykës së saj të ngushtë. Pastaj, të dy u larguan për në shtëpi. Me kalimin e ditëve, kokra e vogël e portokallit që ndodhej në filiz, filloi të rritej, derisa u bë aq e madhe, saqë nuk mund të nxirrej më nga shishja. Asokohe e kuptoi fëmija dhe iu shua kureshtja si kishte hyrë portokalli brenda shishes.

I ati, e pa një rast të volitshëm për ti përcjellë djalit të tij një mësim të rëndësishëm, prandaj bëri këtë koment:”Të tilla janë dhe moralet, vlerat dhe parimet. Nëse ato kultivohen tek një fëmijë që në vegjëli, është pothuaj e pamundur që të shkulen dhe të çbëhen në moshë të rritur. O bir! Në jetë do të ndeshesh me shumë njerëz, të cilët me gjithë intelektin, kulturën dhe statusin social, mund të ndjekin rrugë të gabuar që nuk u shkon për shtat. Ata mund të bien pre e veseve të liga dhe akteve të shëmtuara, të dënueshme për shoqërinë ku jetojnë. Kjo, sepse këto vese u janë kultivuar që në vegjëli dhe janë zhvilluar bashkë me ta. A nuk ishte e pamundur nxjerrja e portokallit nga shishja, veçse duke e thyer shishen?

S~erenity ka shkruar:

T'lumshin durt Micole, shume domethanese te gjitha!

Tresor ka shkruar:

Sa te bukra Micole! Flm qe na I solle.

MiCoLjA ka shkruar:

Dreka e merituar e lypesit
Shume vite me pare,ne nje fshat jetonin dy druvare,Rahimi dhe Rrahmani.C'do mengjes shkonin ne pyll per te prere dru dhe pastaj i shisnin ne qytet.Me parate e fituara nxirrnin buken e gojes.Pasi i prisnin drute,uleshin ne breg te lumit dhe ushqeheshin.Nje dite, teksa po hanin u afrohet nje lypes dhe u kerkon ushqim.Rrahimit i erdhi keq per te dhe nisi t'i jape buke,por Rrahmani e pengoi dhe nderkohe i tha lypesit:"Ne nuk kemi shume ushqim.Punojme shume gjate dites dhe marrim pak ushqim me vete.Pasi shesim drute,blejme gjerat e nevojshme per familjen.Nese ke deshire,mund te te jap hua sepaten time dhe te dy do te te mesojme si t'i presesh drute dhe pastaj t'i shesesh.Inshallah ne fund te dites do te kesh para per ushqim dhe per te blere nje sepate per vete.Keshtu mund ta nxjerresh jetesen me dinjitet",dhe ashtu vepruan.Ata e ndihmuan lypesin te priste dru dhe t'i shiste.Me leket qe fitoi,ai bleu ushqim dhe sepate.Me pas i falenderoi Rahmanin dhe Rrahimin dhe u largua."Po t'ia kishe dhene ushimin lypesit,ai do ta kishte ngrene shpejt e shpejt dhe ne darke do te ishte serish i uritur.Duke e mesuar t'i prese vete drute e pastaj t'i shese,i kemi mesuar nje zanat,qe do ta kete per gjithe jeten.Tani nuk do te jete asnjehere i uritur.

MiCoLjA ka shkruar:

Një mësim i vlefshëm për të gjithë ne !

Një natë mora një telefonatë nga një mik i mirë .
U ndieva shumë mirë nga telefonata e tij. Gjëja e parë që më pyeti ishte :
- Si je ?Nuk e di pse iu përgjigja :
- Ndihem i vetmuar !
Dëshiron të flasim ? - më tha .
Iu përgjigja - Po !
Dhe ai menjëherë më tha : Dëshiron të vi në shtëpinë tënde dhe të flasim ?
Unë iu përgjigja - Po !
Ula telefonin dhe për 15 minuta shoku im ishte para derës duke i rënë ziles .
I fola për orë të tëra për gjithçka , për punën time , familjen , të fejuarën ,
për dyshimet e mia , dhe ai më dëgjonte gjithmonë me kujdes .
Pa kujtuar ishte zbardhur , ndihesha i shlodhur mendërisht ,u ndieva mirë nga shoqëria e tij , mbi të gjitha nga dëgjimi i tij ,më bëri të kuptoj gabimet e mia .

MiCoLjA ka shkruar:

Qeshu qeshu po me pa holl njashtu asht.

Shoku i mir ste jep peshk per dit te meson me xan peshk

SuperGirl ka shkruar:




This is why psychologists existttt ahahaha

MiCoLjA ka shkruar:

Pasi kishin kaluar 18 vjet martese, pas nje lodhje te gjate nga gatimi i perditshem,gruaja pergatiti ushqimin per burrin e saj.Por kjo gjelle nuk ishte si zakonisht…Zarzavatet ishin zier shume,mishi ishte djegur dhe sallata kishte shume kripe.Bashkeshorti u ul per te ngrene dhe gjate gjithe kohes qendroi i heshtur.
Kur gruaja po lante pjatat,ai iu afrua gruas se tij dhe e perqafoi.Ajo e pyeti e habitur:”C’ne ky perqafim ?”Burri iu pergjigj:”Sepse gatimi yt sot i ngjante gatimit te nje nuseje te re dhe une mendova qe te te trajtoj si nuse te re !”

A nuk eshte me mire ta korrigjosh gruan tende ne nje menyre te bute
dhe qe shton dashurine mes jush, sesa te bertasesh
dhe ta ngresh zerin me ofendime dhe ankesa ?!

MiCoLjA ka shkruar:


Qe itu e nuk den me hum rast me gjet pun hahaha
Kesaj i thojn nji rrug e dy pun edhe lirohesh vet edhe i pagun rrogen psikologeve

MiCoLjA ka shkruar:

EGOISTI

(Tregim me vlerë)Njëherë e një kohë, jetonte një egoist. Ai dëshironte që gjithçka të ishte e tij. Nuk donte t’i ndante sendet e veta me askënd, as me miqtë e as me të varfrit.Një ditë ai humbi 30 monedha ari. Ai shkoi në shtëpinë e mikut të tij dhe i tregoi se i kishin humbur monedhat. Vajza e mikut kishte gjetur 30 monedha dhe ia kishte dorëzuar babait. Atëherë babai ia ktheu paratë shokut të tij.

Pasi i numëroi paratë, egoisti tha se kishte pasur 40 monedha dhe se vajza e shokut të tij i kishte vjedhur 10. Por djali dhe vajza thanë se nuk kishin gjetur më shumë para. Egoisti shkoi në gjykatë dhe i tregoi gjykatësit se çfarë kishte ndodhur.

Gjykatësi kërkoi që të thërrisnin vajzën dhe babanë e saj, dhe kur ata erdhën, gjykatësi e pyeti vajzën se sa monedha kishte gjetur. Ajo i tregoi se kishte gjetur vetëm 30.

Pastaj gjykatësi e pyeti egoistin se sa monedha kishte humbur. Ai u përgjigj se kishte humbur 40. Atëherë gjykatësi i tha egoistit se monedhat nuk i përkisnin atij, duke qenë se vajza kishte gjetur 30, ndërsa ai kishte humbur 40 monedha.

Prandaj, i tha vajzës t’i merrte monedhat dhe nëse ndokush kërkonte 30 monedha që i kishin humbur, dhe t’ia jepnin. Në atë çast egoisti rrëfeu se kishte humbur 30 monedha, por gjykatësi nuk e dëgjoi.

MiCoLjA ka shkruar:

hahahahahahahaha drec je kryt tan
Po me vjen ne men nji shprehje "Gjeja me me vler qe munt ti dhuroj dikujt eshte koha ime" e kyt e gjejm vec te miqt e vertet

SuperGirl ka shkruar:




ahahaahah gjykatesi troller. well done

MiCoLjA ka shkruar:

Mendo me zgjuarsi,puno me zgjuarsi,pusho me zgjuarsi

Nje grup punetoresh shkonin ne pyll per te prere dru.Mes tyre ishte nje djalosh i ri,i cili nuk pushonte gjate kohes qe te tjeret pushonin,sepse donte te priste sa me shume dru.Mirepo ne fund te dites,rezultati ishte i njejte per te dyja palet.Te nesermen ai vendosi te punonte akoma me shume,por rezultati ishte akoma me i ulet.Nje dite ,nje prej punetoreve e ftoi te pushonte me ta e te pinte dicka.Djaloshi nuk pranoi dhe u tha se nuk kishte kohe per te humbur.Punetori buzeqeshi dhe i tha se ishte e kote te vazhdonte te priste dru pa e mprehur sepaten.Herat a vone ai do te hiqte dore nga lodhja,pasi do te kishte shpenzuar shume energji.Me ne fund,i riu e kuptoi se gjate kohes se pushimit,punetoret e tjere e mprihnin serish sepaten.Keshtu ata mund te prisnin dru me shpejt se ai dhe ne me pak kohe.Punetori i tha, se ai kishte nevoje per efektshmeri dhe duhej te perdorte zgjuarsine.Vetem ashtu do te kishte kohe per te bere gjera te tjera.Duke pushuar pak gjate punes,do te ndihesh me i fresket,do te mendosh me mire do te punosh me mire pas pushimit.Te shlodhesh nuk do te thote te lesh punen,por te rimendosh strategjine nga nje kendveshtrim tjeter.

MiCoLjA ka shkruar:


hahahaha Sdi a njeke filmin qe u dha ne Top Channel
"Ne kerkim te kujt"
Me pelqej shum morali i filmit...
Per gjykaten ishte thelbi

MiCoLjA ka shkruar:

BUJARIA

Një vajzë u martua për një tregtar të pasur. Ai posedonte një punëtori të madhe në të cilën shiste pëlhura dhe veshje. Një ditë kishte blerë mish pule dhe kërkoi nga gruaja e tij që ta përgatiste në mënyrë që të hanin për darkë.

Kur filluan darkën dikush iu trokiti në derë. Burri e hapi derën dhe e shikoi një varfanjak të uritur i cili kërkonte diç për të ngrënë. Burri refuzoi t’i jepte diçka, ia ngriti zërin dhe e largoi.

– Allahu të faltë, zotëri – i tha lypësi – po të mos kisha nevojë të madhe dhe të mos më mundonte uria e madhe nuk do të trokitja në derën tënde!

Tregtari nuk priti që ta përfundonte lypësi, me forcë ia përplasi derën dhe u kthye pranë tavolinës.

– Pse ia mbylle derën ashtu atij të varfëri? – e pyeti gruaja.

– Çfarë duhej të bëja? – i nervozuar ia ktheu burri.

– Ke mundur t’i japësh një pjesë mishi, qoftë edhe krahët e pulës të cilat sa do pak do t’ia zbutnin urinë!

– A t’ia jap komplet krahët?! A je çmendur?!

– Por, të paktën ke mundur të sillesh mirë!

Pas një kohe duke shkuar në punëtori, tregtari e pa se e kishte kapluar flaka dhe se ishte djegur gjithçka brenda. I mërzitur u kthye në shtëpi dhe i tha gruas: – Flaka e ka shndërruar në hi punëtorinë time, kam mbetur pa as gjë!!

– Mos vuaj, burri im! Pajto me caktimin e Allahut! Mos e humb shpresën nga mëshira e Tij, e Ai do të ta kompensojë.

– Dëgjomë grua, deri sa kjo nuk ndodh, shko te babit yt, sepse unë nuk mund të përkujdesem për ty!

Atëherë, gruaja e braktisi atë, mirëpo Allahu e shpërbleu me martesë të re me një burrë i cili ishte i zoti dhe ishte i mëshirshëm ndaj mysafirëve. I ushqente të uriturit dhe nuk i largonte të varfrit dhe lypësit. Një natë kur u ulën për darkë dikush trokiti në derë. Ajo u ngrit të shohë se kush ishte.

– Është një lypës i cili ankohet se është i uritur dhe kërkon diçka për të ngrënë – tha gruaja.

– Jepja njërën nga këto dy pula. Neve na mjafton njëra. Allahu do të na e kompensojë. Nuk do ta dëshpërojmë atë që na ka trokitur në derë.

-Sa i sjellshëm që je burri im!

Gruaja e mori pulën dhe ia dha lypësit. Por, u kthye me lot në sy për të vazhduar darkën. Kur (burri) e vërejti këtë gjë i tha asaj i habitur: – Ç’të bëri të qashë moj gruaja ime e dashur?!

– Po qaj nga mërzia e madhe!

Burri e pyeti për arsyen, ndërsa ajo iu përgjigj: – Po qaj sepse lypësi që ishte në derë, ishte ish-burri im!!!

Ajo ia tregoi tërë atë që kishte ngjarë me burrin e saj koprrac, i cili i ofendonte lypësit dhe i dëbonte ata duke mos iu dhuruar asgjë.

– Gruaja ime, nëse lypësi që kishte trokitur në derën tonë ishte burri yt i parë, atëherë dije se unë jam lypësi i parë! – i tha burri i saj bujar.

SuperGirl ka shkruar:




Ku i gjeka kja tan lypsat

MiCoLjA ka shkruar:

"Ne kerkim te kujt"
Serial Shqipetar me aktort pothujse ma te miret Shqipetare ka ken me 5 seri ka maru te dilen qe shkoi.

SuperGirl ka shkruar:




Pernjat i them un ktyne qe jane me provime, qe mas me u largu prej forumit sidomos ne ate periudhe, se te ndihmone me hek mendjen e me u clodh, e me ken ma produktiv.

SuperGirl ka shkruar:




Ku i gjeka kja tan lypsat